การเอาชนะซินโดรม IMPOSTER เพื่อค้นหาความลับของเธอเอง "ดีพอ"

ซีรี่ส์ใหม่ของเรา Paths to HPC นำเสนอผู้หญิงที่ทำงานในการคำนวณประสิทธิภาพสูง ความหวังของเราคือโดยการเน้นผู้บุกเบิกเทรลเบลเซอร์ - และบางครั้งเส้นทางที่ไม่ซ้ำกันที่พวกเขาตามเข้าไปในสนาม - ผู้หญิงคนอื่น ๆ จะรู้สึกเป็นแรงบันดาลใจให้จินตนาการตัวเองในบทบาทที่คล้ายกัน

วันนี้พูดคุยเรากับ  จูเลีย Looney , Python นักพัฒนาที่  เท็กซัสศูนย์คอมพิวเตอร์ขั้นสูง (TACC)

Best content supported by scr888th.com

เว็บ  สล็อตออนไลน์ อันดับหนึ่งในไทย

เส้นทางการทำงานกับ HPC เป็นอย่างไร

ฉันรักวิทยาศาสตร์เสมอดังนั้นพ่อแม่ของฉันจึงสนับสนุนให้ฉันเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยม เป็นเวลาสองปีที่ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในชั้นเรียนวิศวกรรมเท่านั้นของโรงเรียนมัธยมของฉัน ฉันถูกข่มขู่เสมอเพื่อให้คำแนะนำในระหว่างโครงการ ฉันเชื่อว่าฉันไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่และไม่มีใครสังเกตเห็นฉันจริงๆ เด็กชายทุกคนจะตลกไปรอบ ๆ กันและแม้กระทั่งครู แต่ฉันก็รู้สึกแปลก ๆ แม้ในช่วงที่พ่อแม่ของโรงเรียนของฉันคืนเมื่อพ่อของฉันตีมันกับอาจารย์วิศวกรรมของฉันครูถามพ่อของฉัน "ใครคือลูกชายของคุณ?"

มัธยมปลายปีของฉันสิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปเล็กน้อย ฉันเรียนวิชาเขียนโปรแกรม Java ซึ่งสอนโดยอาจารย์ที่ดีที่สุดคนหนึ่งที่ฉันเคยเรียนในโรงเรียนมัธยม เธอทำให้แนวคิดการเขียนโปรแกรมที่ซับซ้อนดูน่าหวาดกลัวน้อยลงและสนุกมาก ฉันทำได้ดีมากในชั้นเรียนและเชื่อมั่นในตัวเองว่าฉันดีพอที่จะลองเรียนหลักสูตร CS

แม้ในช่วงเวลาที่ฉันอยู่มหาวิทยาลัยฉันก็มักจะดิ้นรนกับความมั่นใจของฉัน ฉันรักการเรียนรู้และฉันสนุกกับการเรียนรู้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์มาก แต่ฉันถูกข่มขู่โดยโครงการการเขียนโปรแกรมขั้นสูงบางอย่าง

ฉันโชคดีพอที่จะได้งานหลังจากเรียนจบ ฉันเริ่มต้นด้วยการเขียนคำสั่ง SQL และสคริปต์ฐานข้อมูลในการโหลดสำหรับหน่วยงานขนาดเล็กที่  มหาวิทยาลัยเท็กซัส ฉันรู้สึกว่าฉันพบว่าสถานที่ของฉันเป็น "คนฐานข้อมูล" ข้อกังขาที่ฉันมีเกี่ยวกับการมอบหมายการเขียนโปรแกรมในวิทยาลัยทำให้ฉันพึงพอใจว่าฉันไม่ได้เขียนซอฟต์แวร์กับ Python หรือ Java อีกต่อไป

เมื่อฉันเติบโตในอาชีพการงานของฉันฉันได้เรียนรู้ว่าตราบใดที่ฉันยังคงเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ฉันจะดีพอ

ประมาณหนึ่งปีหลังจากที่ฉันเริ่มแผนกเล็ก ๆ ของฉันเติบโต พวกเขาต้องการนักพัฒนา Python มากขึ้นและถึงแม้ว่าฉันมีข้อสงสัยร้ายแรงว่าในทันใดฉันก็สามารถเปลี่ยนจากฐานข้อมูลเป็นเว็บแอพได้ แต่พวกเขาก็เลื่อนระดับฉันเป็นผู้พัฒนาซอฟต์แวร์ แม้ฉันจะขาดความมั่นใจในตอนแรก แต่ฉันก็ยังทำงานด้วยการเรียนรู้ทุกสิ่งที่ฉันต้องการรู้

ในระหว่างการศึกษาในวิทยาลัยของฉันฉันไม่เคยสอนอะไรเกี่ยวกับการพัฒนาเว็บ แต่เมื่อเห็นว่ามันต้องการอะไรมาก ฉันได้เลื่อนขั้นอีกครั้ง ฉันเป็นผู้พัฒนาหลักในหลายโครงการ แต่หลังจากนั้นไม่กี่ปีฉันก็รู้สึกว่าฉันไม่มีที่ว่างให้เติบโต นั่นคือเมื่อผมสังเกตเห็นการเปิดที่  TACC

รู้ว่าฉันกำลังช่วยคนที่งานวิจัยจะช่วยให้โลกทำให้ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่ฉันลงจอดในเขต HPC

ฉันได้ยินเพื่อนร่วมงานของฉันบางคนพูดถึง TACC บางคนถึงกับสัมภาษณ์ที่นั่น การได้ยินเรื่องราวของพวกเขาทำให้ฉันคิดว่าฉันต้องการปริญญาเอกแม้แต่ทำงานที่นั่นด้วยงาน HPC ทั้งหมดที่พวกเขาทำ แต่หลังจากที่ฉันตรวจสอบสองครั้งและสามครั้งว่าสิ่งที่ฉันต้องการสำหรับตำแหน่งที่เปิดคือ BS ในด้านวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ฉันส่งประวัติส่วนตัวของฉัน

หลังจากที่ฉันได้รับการว่าจ้างเข้าสู่ทีม Cloud และ Interactive Computing ที่ TACC ฉันไม่รู้ว่าจะทำงาน HPC จริง ๆ ฉันคิดว่ามันยังเหนือระดับความสามารถของฉันและฉันเพิ่งจะเขียนโค้ด Python สำหรับแอปพลิเคชันคลาวด์ แต่ในไม่ช้าฉันก็เริ่มดำน้ำในโครงการที่ฉันทำงานโดยตรงกับแหล่งข้อมูล HPC พัฒนาแอปพลิเคชันสำหรับนักวิจัยเพื่อทำการวิจัยได้ง่ายขึ้น

มันไม่เพียง แต่สนุกกับการเรียนรู้เท่านั้น แต่ยังเป็นที่น่าพอใจอีกด้วย รู้ว่าฉันกำลังช่วยคนที่งานวิจัยจะช่วยให้โลกทำให้ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่ฉันลงจอดในเขต HPC

คุณชอบทำงานอะไรกับ HPC

สำหรับฉันมันยอดเยี่ยมจริง ๆ ที่รู้ว่ามีการใช้ทรัพยากร HPC ของเราเพื่อศึกษาสิ่งที่น่าสนใจมากมายตั้งแต่ภัยธรรมชาติไปจนถึงจุลชีววิทยา การรู้ว่าสิ่งที่เราสร้างที่ TACC นั้นถูกใช้อย่างแท้จริงเพื่อช่วยเปลี่ยนแปลงโลกให้ดีขึ้นอย่างน่าพอใจ นอกจากนี้การทำงานกับคนที่เก่งและเก่งมากทำให้ฉันมีความสุขที่ได้ร่วมงานกับ HPC ฉันได้เรียนรู้มากมาย!

อะไรคือความท้าทายที่คุณเผชิญในเส้นทางนี้

ซินโดรมนักต้มตุ๋นแน่นอน ดังที่ฉันได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ฉันมักจะดิ้นรนอย่างมั่นใจและคำถามอายุ: “ ฉันดีพอหรือยัง” เมื่อฉันเติบโตในอาชีพการงานของฉันฉันได้เรียนรู้ว่าตราบใดที่ฉันยังคงเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ฉันจะดีพอ